Es bliibt schwierig.

Een nieuw ''reisverslag'', ik kan het ondertussen beter ''verblijfverslag'' noemen, want ik woon nu al bijna een jaar in Zwitserland. Ik heb steeds meer kunnen wennen aan de Zwitserse cultuur, de mensen etc. Het blijft wel Zwitserland en dus blijft het nog steeds wennen, ipv dat ik me werkelijk heb aangepast. Jezelf niet helemaal willen aanpassen heeft te maken met de mentaliteit hier. Bijvoorbeeld in een situatie waar de hierarchie duidelijk merkbaar is(lees: arts-verpleegkundige)kan ik niet, net als alle andere Zwitsers, ja en amen zeggen terwijl ik het er absoluut niet mee eens ben. Helaas komt dit nog al vaak voor en eindigt het in ''ik ben hier de arts en jij bent maar een jonge verpleegkundige, die niet eens hier gestudeerd heeft, wat weet jij nou'' maar gelukkig probeer ik het in ieder geval!

Jezelf niet helemaal willen aanpassen betekend hier ook, rare gezichten in de kroeg als je in een zebrajurk, op cowboylaarzen en met felrode lippenstift binnen komt(nu ik het schrijf klinkt het ook wel als een gekke combi). Menig Zwitser(se) heeft de kast vol met H&M basics en opvallend is een van de woorden die ze hier niet kennen. Ik quote mijn collega; ''Evelien als jij rode lippenstift op hebt ben ik bang voor je, doodsbang'', bedankt voor de tip, nu weet ik wat ik moet doen om de vervelende Zwitserse mannen ver van me vandaan te houden(en dat zijn er nog al wat)!

Qua werk is er niet veel veranderd, het is nog steeds veel. Veel dagen en veel uren. Soms werk ik wel 70uur in de week, daarvoor heb ik wel veel vrije dagen waarin ik leuke dingen kan doen. Bijvoorbeeld terug naar Nederland, weekendjes Milaan en uitstapjes naar Oostenrijk. Eind februari heb ik geboard in partyplace Ischgl in Oostenrijk, fantastisch weer en verse sneeuw in combinatie met de meest lijpe après ski! Samen met Susanna(Nederlandse die ook in Zwitserland werkt)stonden we al snel in de VIP ruimte van de Champagne Hütte, Rosé Moet te drinken. Veel te laat in bed maar wat een feest. Na een kort slaapje hebben we de prachtige pistes van Ischgl ontdekt, fantastisch!

Na een week hard werken kwam pappa naar Aarau om vervolgens 's avonds naar Egg te rijden in Oostenrijk. Hier hebben we een aantal dagen heerlijk geboard(pappa skieen natuurlijk) in Damüls en Mellau. Weer heb ik geluk gehad met het prachtige weer en de heerlijke pistes. En natuurlijk een aantal dagen gezellig met pappa kunnen bijkletsen, super!

Daarna zijn we samen doorgereden naar Nederland waar ik nog een aantal dagen carnaval heb gevierd en grotendeels al mijn vrienden en familie weer heb gezien. Ik heb 4 dagen feestgevierd, verkleed, geschminkt en heel veel bijgekletst. Donderdagochtend ben ik weer op het vliegtuig naar huis gestapt om 's nachts weer te gaan werken. Helaas heb ik na en tijd in Nederland altijd erg veel last van heimwee, op dit moment is het weer heel erg. Van een paar dagen met al je vrienden en familie om je heen naar een reeks nachtdiensten waarin je 's nachts werkt, overdag slaapt en dus niemand ziet. Dit is niet echt bevorderend voor de depressieve heimwee. Gelukkig moet ik nog twee nachtjes werken, daarna nog twee vroege diensten en dan vlieg ik naar het prachtige Londen om daar Kristel te meeten. Als ik terug kom uit Londen hoef ik niet lang te wachten en dan komen mamma en Frank een paar dagen. Dan gaan we lekker wintersporten(hier in de buurt of in Oostenrijk)en naar Genève en Luzern. Een hele hoop om naar uit te kijken!

Ook is mijn onbetaald verlof goedgekeurd en kan ik in oktober en november met Aimée 5 weken in Azie gaan backpacken, binnenkort wil ik nog 1 of 2 weken aanvragen en dan kan ik eind dit jaar ook nog richting Abu Dhabi(waar ze een geheel nieuwe Cleveland Clinic(CC) aan het bouwen zijn, in Chigaco is de eerste CC wat momenteel Nr. 1 ziekenhuis van de wereld is).
Nog meer spannend nieuws is dat ik een master heb gevonden die mij op mijn lijf geschreven is; Master of Culture, Health and Medicine. Een eenjarige master met verschillende courses die me erg aanspreken, zoals bijvoorbeeld: acient medicine, HIV/aids prevention, gender conflicts etc. Het is alleen een erg dure studie en het is in Australie, niet bepaald dichterbij als Zwitserland. Ik heb al een tijdje contact met een van de Antropologen van de Universiteit en ze wilde heel graag mijn CV zien. Na een uitgebreide mail met vragen en mijn CV kreeg ik weer een hele enthousiaste mail terug, waarin stond dat ik met mijn CV zeker zou worden toegelaten en dat ze graag zien dat ik me inschrijf. Dit jaar gaat het zeker nog niet lukken maar ik ga alle mogelijkheden voor een beurs bekijken en hopelijk gaat het dan lukken.


Voor nu blijf ik sowieso nog tot mei(mijn eenjarig jubileum)in Zwitserland en dan beoordeel ik het weer opnieuw. Zwitserland is niet het land waar ik me ooit echt thuis zal voelen maar het is wel het land van vele mogelijkheden. Doordat ik hier woon kan ik veel leuke dingen doen en ik leer, nog steeds, elke dag ontzettend veel. We zullen zien wat de toekomst en de Zwitsers mij nog brengen..


Machs guet, Ade X