Aah du bist die Holländerin

En ineens waren ze er weer.. De kriebels om over mijn avonturen te schrijven. De laatste keer dat ik iets op mijn ‘’waarbenjij’’ heb geplaatst woonde ik nog ik Kenia en nu ben ik geëmigreerd naar Zwitserland. Het leven kan raar lopen!


Inmiddels woon ik nu al vier maanden in Zwitserland, waarvan drie maanden in Buchs en een maand in Aarau(beide kanton Aargau, een kanton is een provincie). En inderdaad, pas een maand in Aarau.
1 augustus ben ik van de personeelswoning in Buchs verhuisd naar mijn eigen huisje in Aarau. Van een veel te dure kamer in een veel te klein en smerig huis met nog drie andere medebewoners naar een historisch pand midden in de Altstadt van Aarau. Een plekje voor mij alleen met een eigen keuken, eigen badkamer(met bad!!) twee minuten van de rivier de Aare en verder eigenlijk overal dichtbij.


Ik mag van geluk spreken dat pappa en Victor een weekje vakantie kwamen vieren bij mij want dat was een prachtige gelegenheid om de Ikea leeg te kopen en te vaak op en neer te rijden met spullen. Ik heb alles moeten kopen: een nieuw bed, een mooie rode bank, tafels, stoelen en noem het allemaal maar op. Dat was nog een hele uitdaging om alles in een Audi A3 te krijgen, met veel op en neer rijden en mij bij de Ikea achterlaten(zodat er meer in de auto paste)is het uiteindelijk toch gelukt! Eindelijk stond alles binnen, wat waren we opgelucht. Tot dat ik er achter kwam dat ik het verkeerde bed meegenomen en we dus weer terug konden. Althans pappa want ik moest natuurlijk tussendoor gewoon werken.


Tussen al het werken en klussen door hebben we ook nog leuke dingen gedaan. Tripjes naar Duitsland, de stad verkennen en zwemmen in de rivier.


Naast alle leuke dingen werk ik nu vier maanden 100% in KSA, Kanton Spital Aarau. Ik werk daar op Inner Medizin, vergelijkbaar met het Nederlandse ‘’interne’’ of ‘’interne geneeskunde’’. Het ziekenhuis waar ik werk is enorm en echt prachtig. In Zwitserland staat de ontspanning en genezing van de patiënt voorop. Vandaar dat heel het ziekenhuiscomplex bestaat uit verschillende huizen. Deze huizen zijn mooie oude gebouwen, in elk gebouw zit een vakgebied. In Haus 8 zit bijvoorbeeld de Kind en vrouwenkliniek en ik zit in Haus 7 op station 721, dat staat voor huis 7 op de 2e verdieping. In Haus 7 heb je verschillende onderdelen van Inner Medizin. Bij mij op de afdeling krijgen we allerlei soorten patiënten en allerlei verschillende ziektebeelden. Kardiologische, pneumologische, oncologische patiënten en noem het maar op. We hebben in Haus 7 ook een privé afdeling voor de rijke Zwitsers en een speciaal deel voor patiënten met leukemie.


Als je over het ziekenhuiscomplex loopt word je vanzelf ontspannen. Er is ontzettend veel groen, mooie bomen en bloemen. Verschillende parkjes binnen het complex. Patiënten en werknemers ziet men bijna niet want die gaan allemaal door het ondergrondse gangenstelsel van het ziekenhuis. Benieuwd naar waar ik werk en hoe het eruit ziet? www.ksa.ch.
In het begin heb ik ontzettend veel moeite gehad met de taal. Bij Zwitserland denk je aan Duits sprekende mensen aar dat valt ontzettend tegen. Ik wist dat Zwitsers een dialect hadden maar hier hebben ze gewoon een hele andere taal. Verschillende woorden of zinnen die ze in elk ander Duitssprekend land helemaal niet kennen. Toen ik voor het eerst naar Zwitserland kwam sprak ik wel aardig wat Duits maar dit was voor mij ontzettend lastig. Vooral de eerste maand moest ik constant aan iedereen vragen of ze Hoch Deutsch wilde spreken en niet het Zwitser Duuts wat ze onderling spreken. Nu lijk ik af en toe wel een doorgewinterde Zwitser en gebruik ik ook woorden die ik drie maanden terug nog niet eens uit kon spreken.


Vooral de eerste maand was niet leuk. Ik had erg veel moeite met het feit dat ik toch echt geëmigreerd ben. Een Zwitsers identiteitsbewijs en inschrijven bij de gemeente maakte het allemaal heel erg definitief. Daar kwam nog bij dat de mensen in Zwitserland nou niet bepaald makkelijk zijn. Hele stugge, gesloten mensen met hun eigen vriendengroepje. Ze hebben allemaal een muur om zich een waar niemand achter mag komen en zelfs niet eens overheen mag kijken. De eerste maand heb ik veel geskyped met familie en vrienden, over dat ik terug naar huis wilde komen.Gelukkig kwamen mamma en Frank een aantal dagen. Met hun heb ik ook veel leuke dingen gedaan en voelde ik me even niet meer zo alleen. Toen ze weer weg waren wilde ik alsnog terug naar huis. Ik had met mezelf afgesproken dat ik mijn proeftijd uit moest zitten en dan verder moest kijken. Hoewel het buiten mijn werk niet zo lekker liep en ik 80% van wat er op de werkvloer gezegd werd niet verstond, vond(en vind)ik het werk echt superleuk. Eindelijk weer in een ziekenhuis, waar ik thuis hoor! Ik hoor niet in een verpleeg- of bejaardenhuis.


Inmiddels gaat het dus ontzettend goed. Ik heb het erg naar mijn zin en heb ook al wat vriendinnen gemaakt. Ik heb al verschillende feestjes meegemaakt en ga regelmatig wat leuks doen. Ik ga ook vaak naar het bos of naar de rivier. Zwitserland is wat dat betreft een prachtig land. Op mijn werk heb ik het onwijs naar mijn zin. Mijn proeftijd gesprek had ik al na twee maanden in plaats van drie en ze zijn ontzettend tevreden. Vooral omdat ik in het begin nogal wat hindernissen had als buitenlander.
Nu ben ik aan het kijken voor verdere mogelijkheden. Allereerst ben ik begonnen met Italiaans leren aangezien ik veel Italiaanse patiënten heb die geen andere taal spreken. Ik hoop dat ik het snel onder de knie heb. Ook heb ik gehoord dat ik op de afdeling de enige ben met een Bachelor of Nursing en dat ik eigenlijk makkelijk Pflege expertin kan worden en dat ze ook absoluut mee willen denken over een master. Wat uiteraard natuurlijk weer nieuwe ervaring, nieuwe kansen, nieuwe kennis en meer loon betekend. Positief vooruitzicht!


Voor nu heb ik besloten sowieso een jaar vol te maken en op 7mei 2014 weer beoordeel hoe ik ervoor sta. Wat wil ik nog? Wat zijn mijn kansen? Wil ik blijven of ga ik ergens anders heen? Zo af en toe zal ik weer een verhaaltje plaatsen, om iedereen die ik niet regelmatig spreek toch een beetje op de hoogte te houden!


Machs guet und ade


X Evelien